بیهوده به سودای دل خلق نکوشند
ما را نخریدند مگر تا بفروشند

از خاک شهیدان همه سو ناله بلند است
هر چند که با دیده ی پر خاک، خموش اند

ای شاخه ی برخواسته از ریشه ی کوثر
این فوج نهالان به هوای تو بجوشند

از قصه ی یاران خراسانی خود پرس
کاین طایفه در غربت ری خانه به دوش اند

به دل نشسته از غزل 7
"روضه در تکیه ی پروتستان ها"
برای علی محمّد مودّب