گر چه من بی سرپناهم در پناه تو، وطن!شاخه هایت را به هر وامانده، کی وا می نهم؟
با تن سرد و نزارم، چون گلی در پای توپایداری می کنم، می ایستم، جان می دهم
به دل نشسته از چهارپاره 5"روضه در تکیه ی پروتستان ها"برای علی محمد مودّب
