هر قدر که رود پر غروری باشیم
با سیلی آبشار بر می گردیم

"ما اعظم شانه و شانی اعظم"
داریم به روی دار بر می گردیم

هر چند که در هبوطمان جبری بود
بر خیز به اختیار بر می گردیم

اندازه دل سپردنی مهمانیم
آنک همگی دچار بر می گردیم 

به دل نشسته از شعر 11  "من شور"
برای محمود حبیبی کسبی

من خویش را گم کرده ام، ای داس پیدا کن مرا
یک خوشه گندم گم شده در خیل گندمزار ها 

به دل نشسته از شعر 9  "من شور"
برای محمود حبیبی کسبی

تا کی تو را به همت آه امتحان کنم
یا کوه را به غیرت کاه امتحان کنم

تیر دعا به قفل در رحمتت نخورد
بگذار با کلید گناه امتحان کنم

قسمت نبود ماه بچینم از آسمان
دلوی کجاست کز دل چاه امتحان کنم

بگذار از این به بعد تمام طریق را
با کفش های چشم به راه امتحان کنم

به دل نشسته از شعر 6  "من شور"
برای محمود حبیبی کسبی

بر لبت ذکر و در چشم هایت شراب
هم نشین کرده ای کفر و اسلام را

سر کشیدم لبت را که طاقت نبود
جرعه جرعه ببوسم لب جام را

گر سر وصل داری بگو، ورنه هیچ
بس کن این پیک و پیغام و پسغام را

عمری از خود رمیدم، رمیدم ز خود
تا در آغوش گیرم دمی، دام را

به دل نشسته از شعر 4  "من شور"
برای محمود حبیبی کسبی

چهل شب کاشتم اما گل کشفی نمی روید
نمی دانم چه سحری چه طلسمی در زمینم بود

به دل نشسته از شعر 3  "من شور"
برای محمود حبیبی کسبی 

من از مکاشفه بر گشته ام، نگاه کنید
هنوز مانده پر جبرئیل در دستم

دو بال سوخته آورده ام، دو چشم شهید
دلیل های چنین بی بدیل در دستم

به دل نشسته از شعر 1 "من شور"
برای محمود حبیبی کسبی